آموزش پرواز کوادکوپتر (قسمت 3)

یک خلبان خوب علاوه بر این که می تواند کواد کوپتر را بدون استفاده از قابلیت قفل ارتفاع در ارتفاع ثابت

 و نقطه مشخصی در هوا نگه دارد، فرود نرمی را نیز دارد.

بنابراین یکی از تمرین های مهم شما برای مهارت در خلبانی توانایی نگه داشتن کواد کوپتر در یک ارتفاع مشخص

 در آسمان و همچنین فرود آرام آن بر روی زمین است.

برای شناوری از دریچه گاز (throttle) استفاده کنید

 و پس از رسیدن به ارتفاع مورد نظر با تکان های بسیار کوچک تراتل سعی کنید کوادکوپتر را در یک ارتفاع مشخص نگه دارید .

ممکن است نیاز پیدا کنید تا کمی جوی استیک سمت چپ را به آرامی تکان دهید

 تا بتوانید موقعیت کوادکوپتر را در یک نقطه مشخص حفظ کنید 

نکته مهم

نکته مهمی که در اینجا باید به آن توجه کنید حرکت های بسیار ریز جوی استیک ها برای حفظ موقعیت پهپاد در آسمان است.

برای پرواز صحیح کوادکوپتر به سمت چپ ، راست، عقب و جلو باید تراتل (throttle) را به صورت ثابت نگه داشته 

و با استفاده از جوی استیک سمت راست در جهتی که می خواهید حرکت کنید کوادکوپتر را هدایت کنید.

 برای تمرین انجام صحیح این حرکت مراحل زیر را گام به گام اجرا کنید:

    در ابتدا کوادکوپتر را در حالت شناوری نگه دارید

    سپس جوی استیک سمت راست را به سمت جلو حرکت دهید تا پهپاد به سمت جلو حرکت کند

    حالا جوی استیک سمت راست را به آرامی به عقب برگردانید تا کوادکوپتر شما به موقعیت اولیه خود بازگردد.

    همین کار را برای جهت های چپ و راست چندین بار انجام دهید تا در انجام آن به خوبی مسلط شوید

    پس از آن با استفاده از جوی استیک سمت چپ (Yaw) می توانید سر پهپاد را به هر سمتی که میخواهید حرکت کنید تنظیم کرده

 و پرواز پیشرفته تری را از خود به نمایش بگذارید.

حال زمان آن رسیده تا خود را برای پرواز در یک منطقه محدود‌تر آماده یک مربع فرضی در نظر بگیرید

 و از یک گوشه آن پرواز را آغاز کنید. سپس به گوشه دیگری از مربع رفته و سعی کنید از محدوده مورد نظر خود خارج نشوید.

 چند بار این کار را در یک مربع بزرگ انجام دهید تا به خوبی بر آن مسلط شوید 

و سپس مربع در نظر گرفته شده را کوچکتر و کوچکتر کنید تا بتوانید مهارت خود را برای پرواز در فضاهای بسته افزایش دهید.

الگوی مربعی به دلیل تشکیل شدن از چهار مسیر صاف ساده تر از پرواز در یک الگوی دایره ای است. 

پس از اینکه به خوبی برای پرواز در یک فضای مربعی آماده شدید وقت آن رسیده تا پرواز در یک فضای دایره‌ای را تمرین کنید.

 برای این کار لازم است تا از pitch ،  roll و throttle به صورت همزمان استفاده کنید. 

باید از تراتل (throttle) برای بلند کردن پهپاد استفاده کرده و سپس تصمیم بگیرید

 که می خواهید در جهت عقربه های ساعت پرواز کنید یا برخلاف آن.  

فرض کنید که در این مثال پرواز در جهت عقربه های ساعت صورت بگیرد.

برای این کار باید کواد کوپتر را رو به روی خود قرار داده

 و جوی استیک سمت راست را به صورت مورب به سمت راست و بالا (شمال شرقی) حرکت دهید.

 در این لحظه باید pitch و roll به صورت همزمان به کار ببرید تا کواد کوپتر شما پرواز دایره ای را به سمت عقربه های ساعت آغاز کند.

بعد از اینکه کوادکوپتر کمی مسیر کمان دایره را طی کرد باید به آرامی پهپاد را به سمت راست متمایز کرده 

و همزمان از roll استفاده کنید. این کار باعث می‌شود که کوادکوپتر شما به سمت راست حرکت کرده و در دایره فرضی تان باقی بماند.

سپس باید کم کم جوی استیک سمت راست را به صورت مورب به سمت پایین و راست حرکت دهید

 تا کوادکوپتر بتواند همچنان مسیر دایره ای را در محدوده مورد نظر شما طی کند.

برای ادامه هم کافیست با جوی استیک سمت راست و تغییر آن به سمت چپ 

و سپس به صورت مورب و به سمت چپ بالا (شمال غربی) دایره فرضی که کوادکوپتر شما در آن قرار دارد را کامل کنید.

بدون شک اگر تاکنون رادیو کنترل کوادکوپتر را به دست نگرفته باشید درک مطالب گفته شده اندکی دشوار خواهد بود.

این بسیار طبیعی است، پس نگران نباشید و برای تمرین یک کوادکوپتر کوچک خلبانی تهیه کنید

 تا بتوانید تمامی مفاهیم ذکر شده را به خوبی لمس کنید.

کوادکوپتر ناویاتور

در نمایشگاه علم و فناوری آینده نیروی دریایی، یک کوادکوپتر در مقابل تماشاگران از استخر آب بیرون آمد.

 به گفته دفتر تحقیقات دریایی این کوادکوپتر که ناویاتور نام دارد، اولین پهپاد موفق هوایی-آبزی دنیا است.

تیم کوادکوپتر ناویاتور

کوادکوپتر ناویاتور توسط تیمی در دانشکده مهندسی دانشگاه راتگرز، و با حمایت مالی دفتر تحقیقات دریایی طراحی شده است.

 به گفته یکی از اعضای تیم توسعه این پهپاد، فاز دوم طراحی این پهپاد در سال 2018 آغاز خواهد شد.

کوادکوپتر ناویاتور به گونه‌ای طراحی شده که بتواند تا عمق ده متری آب پایین رود و در صورت نیاز از همان عمق به سطح آمده و پرواز کند.

به گفته پروفسور خاویر دیز از دانشگاه راتگرز: 

«توانایی کوادکوپتر ناویاتور در تغییر سریع حالت، از پرواز در هوا تا حرکت در آب، مزایای زیادی برای عملیات‌های دریایی ایجاد می‌کند.

 همانگونه که آزمایشات آخیر نشان داد، ناویاتور ماموریت‌هایی که شاید به بالگرد، قایق و تجهیزات زیرآبی نیاز داشت 

را به تنهایی و با پیچیدگی کمتر و همچنین در مدت زمان کمتر به انجام رساند.»

مشخصات

علاوه بر نمایشی که در نمایشگاه علم و فناوری انجام شد، 

کوادکوپتر ناویاتور پیش از این توانایی خود را با بازرسی وضعیت پل دلاوِر مموریال به اثبات رسانده است. 

همچنین آزمایشی را هم در دماغه مِی-لوئیز پش سر گذاشته.

به گفته نائب رئیس بخش فناوری برنامه  کوادکوپترناویاتور دکتر مارک کُنتارینو، 

در حال حاضر این پهپاد به یک دوربین ضدآب با پوشش 360 درجه‌ای مجهز است 

که جهت ماموریت‌های آزمایشی بازرسی پل‌ها و قایق‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرد.

اما با وجود حمایت مالی دفتر تحقیقات دریایی، تیم توسعه کوادکوپتر ناویاتور آن را برای انجام عملیات‌های دریایی طراحی خواهند کرد.

در همین خصوص، نماینده حاضر در نمایشگاه به این مسئله اشاره کرد

 که از این فناوری می‌توان در عملیات‌‌های خنثی‌سازی مین و دیگر عملیات‌های ویژه استفاده کرد.

تیم توسعه، با داشتن همین تفکر در ذهنشان، هم‌اکنون در حال برنامه‌ریزی برای ساخت نسل بعدی کوادکوپترناویاتور هستند. 

هدف نهایی ساخت مدلی از این پهپاد با قطر 2 متر است که توانایی حمل ابزارهای ضدمین تا وزن 13.5 کیلوگرم را خواهد داشت.

همچنین به گونه طراحی خواهد شد که توانایی رفتن تا عمق 30 متری را داشته باشد. 

به گفته دکتر کنتارینو:

«از آنجایی که ما توسط نیروی دریایی حمایت می‌شویم،

 باید بر روی سرعت و پنهان‌کاری تمرکز کنیم، بنابریان در حال حاضر سعی می‌کنیم محصول‌مان تا حد ممکن سریع باشد.»

تلاش‌هایی نیز برای بخشیدن توانایی نقشه برداری از کف اقیانوس و یا انجام عملیات‌های جست‌وجو و نجات به کوادکوپتر ناویاتور در حال انجام است.

تاریخچه کوادکوپتر ها

مقدمه

کوادکوپتر یا کوادروتور ماشین پرنده‌ای است که نیروی پیشران آن به وسیله چهار ملخ (یا روتور) تأمین می‌شود، 

به نحوی که دو موتور جهت حرکت عقربه‌های ساعت و دو موتور دیگر در خلاف جهت آن می‌چرخند.

 اگرچه ممکن است در نگاه اولیه این پرنده‌های جذاب، وسایلی جدید و نو به نظر برسند اما بد نیست بدانید

 اولین تلاش‌ها برای ساخت کوادکوپتر به اوایل قرن بیستم بازمی‌گردد و کوادکوپترها تاریخچه‌ای بیش از صد سال دارند!

اولین مولتی‌روتور چهارملخه توسط شرکت فرانسوی هوانوردی بروژ توسط پروفسور شارل ریشت

 (Bréguet-Richet Gyroplane) در سال 1907 طراحی و ساخته شد که البته تجربه چندان موفقی نبود.

ساخت کوادکوپتر در راستای تلاش برای پرواز و از زمین کندن به صورت عمودی بود.

اولین کوادکوپتری که موفق به پرواز شد

اولین کوادکوپتر موفق در سال 1920 توسط اتین اومیشن (Etienne Oehmichen) ساخته شد 

که در حالیکه یک مولتی‌روتور چهارملخه بود، هشت ملخ دیگر برای حرکت و حفظ تعادل داشت.

 از این هشت ملخ، دو ملخ وظیفه‌ی حرکت به سمت جلو را داشتند، 

یک ملخ برای تغییر جهت استفاده می‌شد و پنج ملخ دیگر، ماشین پرنده را متعادل نگه می‌داشتند.

 تمامی این ملخ‌ها برای چرخش از یک موتور دوار 120 اسب‌بخاری نیرو می‌گرفتند.

 این کوادکوپتر برای اولین بار رکورد پرواز با برخاستن عمودی به میزان 360 متر طول مستقیم 

با حرکت در یک مدار بسته به طول یک کیلومتر را از خود به جا گذاشت.

 این پرواز موفقیت‌آمیز در تاریخ چهاردهم آوریل 1924 انجام شد 

و مدت هفت دقیقه و چهل ثانیه به طول انجامید و نهایتاً برای اومیشن جایزه‌ای نود هزار فرانکی را به ارمغان آورد.

از آنجایی که کوادکوپتر اصلی تعداد کمتری روتور (ملخ) داشت، 

اومیشن یک بالن هیدروژنی برای جدا شدن بهتر از زمین به ماشین پرنده اضافه نمود.

استقبال نیروی هوایی ایالات متحده از کوادکوپترها

همچنین یک طراحی مشابه توسط دکتر جورج د بوتزات (george de Bothezat)

 و ایوان جروم (Ivan Jerome) در سال 1922 در همکاری با نیروی هوایی ایالات متحده صورت پذیرفت.

البته این تلاش تجربه موفقی به اندازه کوادکوپتر اومیشن نبود و بالاترین ارتفاعی که پرواز کرد پنج متر بود.

 از این گذشته، این کوادکوپتر به لحاظ مکانیکی پیچیده و بسیار سنگین و سخت-کنترل بود.

البته آن‌ها تلاشی برای درنظر گرفتن حرکت جانبی نکردند زیرا این می‌توانست معلق نگه داشتن کوادکوپتر را بسیار دشوار کند.

وزن 1678 کیلوگرمی آن یکی از مشکلاتی بود که موتور کوچک 170 اسب بخاری

 آن به سادگی نمی‌توانست در حالیکه متعادل باقی بماند، آنرا از زمین بلند کند.

 البته بعدها آن را با یک موتور 220 اسب بخاری جایگزین کردند که می‌توانست بهتر از زمین بلند شود.

بازطراحی کوادکوپترها توسط شرکت Convertawings

طراحی جدیدتری سال‌ها بعد توسط شرکتی به نام کانورتاویینگز (Convertawings) انجام شد

 که اولین کوادکوپتر با تنها چهار ملخ بود. تمامی نمونه‌های پیشین، ملخ‌های دیگری برای حرکت‌های جانبی داشتند.

این طراحی تا زمان خود موفق‌ترین نمونه محسوب می‌شد که قابلیت مانور خوبی هم در حین پرواز داشت. 

این کوادکوپتر که در سال 1956 ساخته شد، می‌توانست به سرعت 80 مایل در ساعت برسد در حالیکه دو نفر را نیز حمل کند.

این کوآدکوپتر دو موتور سری C90 برای چرخش روتورها داشت. 

هرچند این کوادکوپتر عملکرد مطلوبی داشت 

اما به دلیل عدم ثبت هیچ سفارشی از سوی ارتش، پروژه‌ی آن دچار شکست و توقف شد.

کوادکوپتری که الهام بخش کوادکوپترهای امروزی شد

ارتش ایالات متحده یکبار دیگر در سال 1958 تلاش کرد تا با همکاری شرکت کرتسیس-رایت یک کوادکوپتر بسازد.

 این کوادکوپتر قرار بود تا به عنوان یک “جیپ پرنده” در خدمت ارتش باشد.

در طول سالیان متمادی ارتش آمریکا همیشه به شدت علاقمند به ساخت ماشین پرنده‌ای بوده است 

که امکان پرواز و فرود عمودی داشته باشد که اصطلاحاً آنرا VTOL می‌نامیدند.

این تلاش اخیر هرچند نسبتاً موفق محسوب می‌شود اما هنوز نمی‌توانست نیازهای ارتش را به طور کامل برآورده سازد 

و لذا پیش از آنکه در عمل مورد استفاده قرار گیرد بازنشسته شد.

این ماشین پرنده چهار ملخ داشت که مانند نمونه‌های امروزی، با تغییر سرعت آنها کنترل می‌شد

عمومی شدن تحقیقات و ساخت کوادکوپترها

پس از تجربیات اولیه در خصوص ساخت کوادکوپترها، برای سال‌های زیادی به دلیل گسترش استفاده از هلی‌کوپترهای تک

 و دو ملخه تلاش‌ها برای تجربیات جدید کنار گذاشته شد تا اینکه در دهه‌های اخیر به دلیل ساخت 

و گسترش موتورهای الکتریکی پربازده مجدداً کوادکوپتر در مرکز توجه‌ها قرار گرفت.

هرچند تلاش‌های اولیه معطوف به کوادکوپترهای نفربر یا مناسب برای حمل بارهای نستباً سنگین بود 

اما تلاشهای اخیر ضمن بهره بردن از پیشرفت‌های فن‌آورانه مانند باطری‌های با طول عمر بالا، 

تمرکزش بر کوادکوپترهای بدون سرنشین و با قدرت مانور بالا بوده است.

گسترش کاربرد کوادکوپترها و تبدیل شدن آن‌ها به جزیی از زندگی مدرن

در سال‌های اخیر پیشرفت‌های قابل ملاحظه‌ای در ساخت کوادکوپترها رخ داده است 

که دلیل اصلی آن استفاده از مواد سبک و بهره بردن از تجهیزات الکترونیکی بوده است.

در ساخته‌های جدید به مدد استفاده از فن‌آوری‌های مختلف، نواقص موجود در کوادکوپترهای اولیه

 مانند تعادل نامناسب، کنترل سخت و بازدهی پایین برطرف شده است.

پیشرفت در ساخت موتورهای الکتریکی که برق کمتری مصرف می‌کنند نیز باعث شده تا طول پرواز کوداکوپترها به میزان قابل توجهی افزایش یابد.

امروزه دیگر استفاده از این نوع از ماشین‌های پرنده دیگر محدود به مقاصد نظامی نمی‌شود و از جابجایی کالا تا برای سرگرمی مورد استفاده قرار می‌گیرند.

 همچنین بسته به کاربرد مورد نظر، امروزه کوادکوپترها در سایزهای مختلفی ساخته می‌شوند و از انواع فن‌آوری‌های کامپیوتری بهره می‌برند.

مکانیزم عملکرد کوادکوپتر ها

در این مقاله به بررسی نحوه پرواز کواد کوپتر ها و کنترل پروازی این ربات های پرنده به صورت کلی و عمومی خواهیم پرداخت.

واقعا به نظر شما کوادکوپتر ها چگونه پرواز می کنند؟

کوادکوپتر همانطور که از نامش پیداست از یک بدنه به همراه چهار بازو تشکیل شده است

 که بر روی هر بازو یک موتور ( روتور ) برای پرواز قرار دارد.

این ربات های پرنده برای پرواز و حرکت به طرفین تنها به همین چهار موتور اکتفا می کنند 

و به هیچ سیستم راهبری و قطعه اضافه دیگری برای جهت گیری و پرواز نیاز ندارند.

موتور های استفاده شده در ربات های پرنده عموما از نوع موتور براشلس ها می باشد

 که برای کسب اطلاعات بیشتر راجع به این نوع موتور ها می توانید به مقاله موتور براشلس ها در سایت آشیانه ققنوس ایرانیان مراجعه کنید.

همانطورکه گفته شد کواد کوپتر ها برای پرواز و حرکت به طرفین تنها به 4 موتور خود نیاز دارند. 

این موتور ها با چرخش نیروی بالا برنده ای(تراست ) برای غلبه به نیرو وزن و جاذبه زمین تولید می کنند که باعث پرواز کواد کوپتر خواهد شد.

محل قرار گیری و چرخش موتور ها در کواد کوپتر به شدت مهم است و در نوع و عملکرد این ربات های پرنده تاثیری بسیار زیادی دارد.

از این جهت کوادکوپتر ها در انواع و شکل های مختلف تولید می شوند که هرکدام ویژگی های منحصر به فردی دارند. 

اما به صورت کلی ساختار و نحوه عملکرد تمام آن ها یکسان می باشد.

موتور ها در کواد کوپتر به صورت قطری با یکدیگر جهت چرخش یکسانی دارند. 

یعنی همواره دو موتور در جهت عقربه های ساعت و دو موتور دیگر در خلاف عقربه های ساعت می چرخند 

تا از چرخش کوادکوپتر در هنگام پرواز به دور خود جلوگیری کرده و کنترل کاملی بر روی حرکات کوادکوپتر داشته باشند.

همانطور که در شکل زیر مشاهده می کنید موتور های 1 و3 در جهت عقربه های ساعت و موتور های 2 و 4 در خلاف جهت عقربه های ساعت می چرخند.

مغز متفکر ربات های پرنده یا فلایت کنترلر

در کواد کوپتر ها برای حفظ تعادل و کنترل پرواز خود نیاز است تا هر چهار موتور به صورت مداوم

 و لحظه ای با یکدیگر ارتباط داشته باشند تا از زمین خورد ربات پرنده جلوگیری شود.

موتور ها به تنهایی توانایی تنظیم و تصمیم گیری را ندارند بنابراین نیاز است

 تا از یک سیستم کنترلی و به اصطلاح مغز متفکر در این ربات های پرنده استفاده شود.

این مغز متفکر را فلایت کنترلر می نامند.

اگر درباره آنها اطلاعاتی ندارید میتوانید به سایت ما مراجعه کرده 

و در بخش مقاله های رایگان درباره آن مطالعه فرمایید.

فلایت کنترلر ها با دریافت اطلاعات از سنسور ها و رادیو کنترل دستوراتی را به موتور ها ارسال می کنند

 و با کنترل سرعت چرخش هر موتور که واحد آن RPM می باشد همواره سعی در متعادل نگه داشتن کواد کوپتر 

و اجرای دستورات ارسالی شما از طریق رادیو کنترلر را دارد.

حرکت

کواد کوپتر ها برای حرکت به هر جهت در فضا و پرواز نیاز دارند تا ارتفاع خود را کم و یا زیاد کنند ، 

به طرفین حرکت کنند و یا به دور خود بچرخند.

همانطور که گفتیم این ربات های پرنده  برای انجام این کار ها تنها به 4 موتور براشلس خود نیاز دارند.

در ادامه توضیح خواهیم داد که کوادکوپتر ها هرکدام از فعالیت های ذکر شده

 را چگونه تنها با کنترل سرعت چرخش این چهار موتور انجام خواهد داد.

برای کاهش و یا افزایش ارتفاع پروازی نیاز است 

تا هر چهار موتور براشلس کواد کوپتر به صورت همزمان و یکسان سرعت چرخش خود را کم و یا زیاد کنند 

تا نیروی برا و بالا برنده تولیدی کاهش و یا افزایش یابد

Yaw

کواد کوپتر برای حرکت در فضا نیاز دارد تا به دور خود نیز بچرخد که به این حرکت اصلاحا یاو ( Yaw ) گفته می شود .

این حرکت برای کوادکوپترهای دوربین دار بسیار مهم است چرا که نیاز دارند تا همواره با دوربین نصب شده 

بر روی کوادکوپتر جلوی خود را به صورت واضح مشاهده کنند و کور کورانه به اطراف حرکت نکنند.

برای چرخش کواد کوپتر به دور خود باید دو موتور به صورت قطری سرعت چرخش خود را زیاد و دو موتور دیگر سرعت چرخش خود را کم کند.

این کار باعث افزایش گشتاور در محور Z  کواد کوپتر شده و در نتیجه کواد کوپتر به دور خود خواهد چرخید.

pitch , roll

کوادکوپتر برای حرکت به طرفین دارای 2 محور پیچ ( pitch ) و رول ( roll ) می باشد 

که محور پیچ برای حرکت به چپ و راست و محور رول برای حرکت به عقب و جلو استفاده می شود.

 برای حرکت در این محور ها باید دو موتور سمتی که کواد کوپتر به آن جهت قصد حرکت دارد

 سرعت خود را کاهش داده و دو موتور سمت دیگر سرعت چرخش خود را افزایش دهند.

کوادکوپتر

کوادکوپترها همانند هلیکوپترها از ایجاد اختلاف فشار در جو اطراف خود، برای به پرواز درآمدن استفاده می کنند.

این پهپادها با استفاده از چهار موتور و چهار پره و با چرخش دو به دو معکوس خود، باعث خنثی کردن نیروی گشتاور شده 

و اختلاف فشار لازم را برای بلند شدن از زمین ایجاد می کنند. برای تنظیم ارتفاع و حرکت به سمت جلو و عقب و طرفین،

 فرامین لازم توسط برد کنترلر به آن داده می شود.

سیستم کوادکوپتربه صورت آیرودینامیک طراحی شده

 و برای حفظ تعادل در پرواز به کامپیوتر و موتور الکترونیکی وابسته است 

تا فرمان های دریافتی از سوی ریموت کنترل را به دستورات خروجی و حرکتی تبدیل کند.

کواد کوپترها زیر مجموعه دسته مالتی روتورها هستند 

که به دلیل کمک گرفتن از چهار پروانه برای نیروی پیشرانش، به عنوان کواد چهار کوپتر نامیده می‌شوند.

دسته بندی مولتی روتور

مولتی روتورها دسته بندی های مختلفی از جمله کوپتر، کوادکوپتر، هگزاکوپتر، اوکتاکوپترو … را شامل می شود.

در این میان کوادکوپتر به دلیل اینکه هزینه کمتری داشته و پایداری مناسب تری دارد، از میان سایر مدل های آن مرسوم تر است.

مدل اولیه آزمایشی این مولتی روتورها در سال ۱۹۰۷ توسط دو برادر فرانسوی ‫ در پروژه‌ای بنام Quadcopter ساخته و تست شد،

 آنها توانستند ساخته خود رابه پرواز در آورند ولی پرنده آنها نتوانست دوامی برای پرواز داشته باشد.

بعد از آن ساخت بالگرد چهار پروانه‌ای به سال ۱۹۲۰ میلادی برمیگردد. 

در آن سال یک مهندس فرانسوی بنام etienne oehmichen اولین بالگرد چهارپره را اختراع نمود

 و مسافت ۳۶۰ متر را با کوادکوپتر خود پرواز کرد در همان سال او مسافت یک کیلومتر را در مدت هفت دقیقه و چهل ثانیه پرواز کرد.

 این بالگرد از روش تنظیم X بهره می‌جست.

در حدود سال ۱۹۲۲ مهندسی در آمریک موفق به ساخت تعدادی کوادکوپتر برای ارتش شد 

که قابلیت کنترل و حرکت در سه بعد را داشت، ولی پرواز با آن بسیار سخت بود. ‫

در سال ۱۹۵۶ مدل دیگری طراحی شد و در سال ۱۹۵۸ مدل Curtis-Wright VZ-7 توسط کمپانی Curtis- Wright طراحی شد.

از حدود سال ۲۰۰۶ کواد کوپترها شروع به رشد صنعتی به صورت وسایل پرنده بدون سرنشین نمودند.

عیب یابی کوادکوپتر:

اگر کوادکوپتر شما روشن نمی شود و کار نمی کند در ابتدا باید روتین مشخصی را برای عیب یابی اولیه طی کنید و به این سوالات پاسخ دهید.

در ابتدا بررسی اینکه اتصالات محکم هستند؟

باتری به درستی داخل دستگاه قرار گرفته است؟

ربات پرنده ی شما به اندازه کافی شارژ دارد؟

نحوه اتصالات باتری را بررسی کنید اگر لازم است باتری را به برق متصل کنید تا کاملا شارژ شود.

در صورت لزوم باتری ریموت کنترل را تعویض کنید.

وقتی خیالتان از منبع انرژی کوادکوپتر راحت شد احتمالات دیگر را بررسی کنید.

اگر کوادکوپتر و ریموت کنترل به هم متصل نمی شوند احتمالا مشکل از امواج الکترومغناطیسی است

 اگر تمام بدنه کوادکوپتر و رادیوکنترل را با دست به صورت کامل لمس کنید وآنها را به یکدیگر نزدیکتر کنید.

اگر همه ملخ ها می چرخند ولی کوادکوپتر نمی تواند از روی زمین بلند شود 

یا ملخ ها نمی چرخند یا کوادکوپتر به سختی از روی زمین بلند می شود

 و چراغ (LED) چشمک میزند به احتمال زیاد ملخ ها به درستی سر جای خود قرار نگرفته اند

 به نوشته های روی بدنه دقت کنید و هر ملخ را سر جای خود نصب کنید.

اگر کوادکوپتر پرواز نامتعادل دارد و یا موقع بلند شدن به یک سمت کشیده می شود،

 دو احتمال وجود دارد: یا ملخ ها آسیب دیده اند و یا از حالت بالانس خارج شده اند.

بهترین اقدامی که می توانید در این حالت انجام دهید آن است که کوادکوپتر را به حالت کارخانه ریست کنید.

توصیه های مربوط به شارژ باتری کوادکوپتر:

توصیه 1

یکی از مهم ترین اجزای کوادکوپتر باتری آن است که صد درصد در عملکرد بهتر و بهبود کیفیت پرواز کوادکوپتر تاثیر گذار خواهد بود.

در ابتدا به شما توصیه می کنیم که باتری کوادکوپتر خود را از برندی معتبر و با کیفیت انتخاب کنید و در نگهداری از آن مراقبت لازم را به عمل آورید.

این توصیه را تنها برای خرید قطعات کوادکوپتر بیان نکردیم، بلکه برای بسیاری از قطعات الکترونیک صادق است.

توصیه 2

دومین توصیه ای که در این رابطه برای شما داریم این است که زمانی که قصد پرواز کوادکوپتر را دارید اقدام به شارژ ان کنید.

چراکه باتری هایی که به تازگی شارژ شده باشند، در عمل مدت می توانند مدت زمان بیشتری برق مورد نیاز تامین کنند.

اگرباتری خود را چندین روز قبل شارژ کرده باشید با افت کبفیت پرواز روبرو خواهید شد.

بهتر است قبل از اینکه باتری به طور کامل تخلیه شود، اقدام به شارژ آن کنید. 

بهترین زمان برای شارژ مجدد باتری هنگامی است که به نیمه راه رسیده است.

فرصت طلایی برای شارژ باتری زمانی است که بین 40 تا 80 درصد شارژ داشته باشد. 

علاوه براین لازم است توجه داشته باشید که نباید باتری را بیش از حد به منبع شارژ متصل کرد.

این کار فرسودگی باتری و در مواقعی حتی انفجار آن را به دنبال دارد.

بهتر است دمای محیطی که باتری در آن شارژ می شود بیشتر از 38 درجه سانتیگراد نباشد.

توصیه 3

لازم نیست تمام اجزای کوادکوپتر را هنگام پرواز متصل کنید. این توصیه زمانی صادق است 

که شما توانسته باشید مهارت لازم در به پرواز در آوردن آنرا کسب کرده باشید.

در این صورت می توانید گاردهای اضافی و محافظ کوادکوپتر را کنار گذاشته و کوادکوپتر را بسیار سبک تر به پرواز در آورید.

این گارد ها و محافظ ها برای محافظت از کوادکوپتر وزن بیشتری به آن تحمیل کرده و درنتیجه برق بیشتری مصرف می شود .

 به همین دلیل مدت زمان پرواز ربات پرنده شما کاهش می یابد.

اما باز هم توصیه ما را فراموش نکنید ، تنها در صورتی که مهارت لازم را دارید این اقدام را انجام دهید . 

در عین حال لازم است سایر نکات ایمنی مانند محوطه باز برای به پرواز دراوردن کوادکوپتر و همچنین شرایط جوی مناسب را فراموش نکنید.

کوادکوپتر را در شرایطی که باد می وزد به هیچ وجه به پرواز درنیاورید.

توصیه بعدی ما به شما این است که حالات مختلف پرواز کوادکوپتر را در نظر داشته باشید.

 اکثر کوادکوپترها از این امکان برخوردار بوده و شما می توانید آن را انتخاب کنید.

 در این صورت خود سیستم به صورت خودکار شرایط مناسب به پرواز در آوردن ربات پرنده را ارزیابی کرده 

و میزان برق و مصرف باتری را خود انتخاب می کند.

شما می توانید حالت های پروازی اقتصادی تر را انتخاب کرده و از ذخیره شارژ باتری حداکثر استفاده را ببرید.

شراکت BMW با لیگ برگزاری مسابقات Drone

شراکت BMW با لیگ برگزاری مسابقات (Drone)

جهت ساخت سریعترین پرنده ی بدون سرنشین

شرکت BMW با مشارکت Drone Racing League قصد دارد رکورد جدیدی به ثبت رسانده

 و سریع ترین پهپاد دنیا را طراحی و تولید کند.

شرکت DRL پیشتر با طراحی پهپاد RacerX به سرعت 265 کیلومتر بر ساعت رسیده بود 

و حالا BMW قصد دارد تا با اهدای سیستم تونل باد و در کنار آن، تجربه و تکنیک های فنی، رکورد جدیدی را به ثبت رسانده 

و در ساخت سریع ترین پهپاد دنیا مشارکت کند.

لازم به ذکر است که این تولید کننده ماشین قصد دارد

 تا تکنولوژی DRL را به نمایشگاه مرکزی خود در مونیخ آلمان بیاورد.

با توجه به قراردادی که با ESPN امضا کرد، با سرعت زیادی در حال پیشرفت است. 

شایان ذکر است که آنها در حال مذاکره با افراد و شرکت های دیگر برای جذب سرمایه بیشتر هستند.

مدل های جدید پهپاد تولید شده توسط DRL در مقابل ضربات و برخورد با اجسام مقاوم تر شده 

و تعقیب کردن آنها برای بینندگان آسان تر شده است.

همکاری BMW با DRL برای تولید سریع ترین پهپاد دنیا ممکن است کمی عجیب به نظر برسد.

 اما مسئولان این شرکت آلمانی معتقد هستند که رقابت دِرون ها هنوز هم جذاب است

 و نمی توان تفاوت زیادی میان آنها با مسابقه های ماشین سواری قائل شد.

آقای یورگ ریمن یکی از مدیران BMW در این باره گفت:

مسابقات پهپادها بسیار هیجان انگیز و رقابتی است و به نظر من، زمان و تکنولوژی خاصی برای آنها صرف شده

 و به همین دلیل، این گجت ها دارای شخصیت هستند.

تولیدکننده خودرو آلمانی BMW، با شراکت با (Drone Racing League (DRL موافقت نموده است

 که دو همکاری مشترک، جهت تولید سریعترین پرنده ی بدون سرنشین خواهند داشت. 

BMW نیز میزبان یکی از مسابقات امسال در BMW Welt، مرکز نمایشگاه چند-کاربری شرکت در مونیخ آلمان خواهد بود.

DRL، از تونل بادی BMW در مرکز تست Aerodynamic Test Center، بهره خواهد گرفت؛ 

که امیدوار است یک هواپیمای مدل جدید، با توانایی شکست رکورد جهانی گینس، 

با ثبت سریعترین سرعت زمینی با یک کوادکوپتر کنترلی از راه دور با قدرت باتری، را بسازد.

 DRL تقریبا با DRL RacerX ، و برخورداری از سرعت 162.5 mph، ابن ثبت رکورد را حفظ می نماید. RacerX

حقیقتا با سرعت 179 mph پرواز می کند؛ ولی گینس، میانگین سرعت پرواز را مد نظر قرار می دهد.

لیگ مسابقات هواپیمای مدل (DRL)، با آغاز نخستین فصل خود، هنوز در گام های اولیه خود است؛ 

ولی به ورزشی پرطرفدار تبدیل شده است 

که در رسانه های ESPN، SKY Sports و ProSiebenSat 1 در آلمان، پخش می گردد.

تمام خلبانان و هدایتگران هواپیمای مدل، از همان مدل DRL Racer 3، بهره می گیرند؛

 بنابراین تمام مسابقات، عادلانه بوده و سطح مهارت خلبان، مورد سنجش قرار می گیرد.

امسال، BMW میزبان مسابقات پیش از مسابقات فینال در مرکز نمایشگاهی BMW Welt در 28 جولای خواهد بود؛ 

پیش از اینکه برنده در مرحله فینال مشخص گردد؛ که امسال در عربستان سعودی برگزار می گردد.

مدیر و موسس DRL، نیکولاس هوربازوسکی می گوید: “ما از همکاری با BMW، 

یک برند جهانی موتورسیکلت، با پیشینه ای از نوآوری، هیجان زده شدیم. 

ما امیدوار هستیم تا مسابقات آتی هواپیمای مدل را در BMW Welt برگزار نماییم 

و فناوری اختصاصی خود را جهت تست همکاری با BMW ، عرضه نماییم.”

جورج ریمن، مدیر برند بین المللی BMW می افزاید: 

شراکت با DRL، مشارکت BMW در مسابقات با نگاه به آینده را ارتقا خواهد بخشید.

“مسابقات هواپیمای مدل، نوعی مسابقه رقابتی است؛ 

که با ایفای نقش فناوری دیجیتال و ابزار با عملکرد بالا، توصیف شده است.

 این نشان دهنده محیطی است که BMW برخورداری از یک جایگاه پیشتازانه 

برای سال های متعدد در کسب و کار اصلی خود، را فرض نموده است